hombre idéal

Ik zit voor de tweede dag in de Spaanse les. Het klasje waarin ik zit, bestaat soms uit zes, soms uit tien en soms uit vier mensen. Dat wisselt net zo vaak als de tijd waarop de les begint. Er verschijnen aardig wat leerlingen in mijn hoofd die dit lesrooster een feestje hadden gevonden. Trouwens, er verschijnen ook een aantal leerlingen in mijn hoofd die dit lesrooster ook in Capelle aanhouden. Ik ben daar veel te braaf voor en ik zit dus elke les een beetje te wachten tot er wat binnenkomen. Ik vind het allemaal prima. Ik zit hier toch en ik analyseer rustig de mensen in mijn groep.

Of we nou vier, zes of tien mensen hebben, altijd is de helft Russisch. Het is blijkbaar een populaire bezigheid in Rusland, Spaans leren. De lessen worden gedomineerd door het tussendoor Russisch mompelen, want op één of andere manier weten ze het altijd beter en willen ze elkaar dat graag vertellen. Daarnaast hebben de Russische vrouwen zich stelselmatig ontdaan van een bh. Waarom weet niemand, maar dat het opvalt is een ding dat zeker is. De school is in klaslokaaltjes ingedeeld voor maximaal tien personen en die bieden dus niet de ruimte om weg te kijken als een van de Russische tepels per ongeluk om een hoekje komt kijken. 

Naast mij zit Eighleen. Ze is 18 en verschrikkelijk onzeker. Ze is Duitse. Ze werkt als au pair hier vlakbij en heeft net uitgebreid aan me zitten vertellen welke vieze woorden ze in het Duits heeft geleerd aan de kinderen. Ze heeft een piercing in de zijkant van haar onderlip en dat intrigeert me ontzettend. Mooi is het niet. 

We krijgen les van Elena. Een jonge meid, die geen Engels wil spreken. Ze beeldt uit en vraagt en verandert haar vraag telkens weer totdat ze uit ons heeft getrokken wat we wilden zeggen. Vooral het uitbeelden ontlokt hilariteit en zoals verwacht vooral bij de Russen. Engelse woorden negeert ze, dus we vallen ook vaak stil. Dan wacht ze gewoon tot de tijd voorbij gaat. En dat doet ie altijd. Van ongemak ga je dan maar wat Spaanse woorden zeggen, die je niet bedoelde, zodat zij weer gaat praten en ons nieuwe woorden aanbiedt. Onder enthousiast Russisch gemompel. 

We hebben in twee dagen tijd vooral veel over warmte, drinken, dagen van de week en beroepen geleerd, maar Elena springt graag ook van de hak op de tak. Nu heeft ze de delen van het lichaam op het bord gezet. En een ontzettend leuke opdracht gegeven.

Elena heeft bedacht dat we in groepjes van twee onze droomman beschrijven. Hombre idéal. Een geluk: ik hoef niet met die Russen. Eighleen en ik moeten samen en je zou zeggen dat we wel wat gemeen hebben. 

Eighleen is nog niet zover. Ze oefent nog even met het woord guapo ‘knap’. “Tú eres guapa,” vertrouwt ze me toe. Ik knik, terwijl ik nog op mijn blaadje kijk. Tuurlijk meissie. Ik kijk op. Ben je zover, denk ik als ik haar aankijk. Dat zit nog niet in het Spaans in mijn hoofd en ik denk ook niet dat Eighleen het had begrepen. “Tú eres guapa.” Ze kijkt me nu bewonderend aan. Het wordt nu ongemakkelijk. “Gracias,” zeg ik opgelaten.

 Ik pak mn blaadje erbij en wijs op de titel: el hombre idéal. Eighleen knikt. “I mean it.” Het klinkt zo Duits. Ineens begrijp ik dat Eighleen met haar hormoonleeftijd gewoon uit wat ze denkt. En dat die hombre idéal haar gestolen kan worden.