2014

Een nieuw jaar begonnen, tijd voor nieuwe voornemens… en dan sluimert er toch nog zo’n idee achter in m’n hoofd… volgens mij was ik ooit een blog begonnen…

Ik ben er intussen achter dat het fijn is om mensen mee te laten lezen in wat ik schrijf. Maar het lastige is, dat alles wat ik laat lezen ook meteen vast ligt. Dus als ik jullie wat heb laten lezen, dan kan ik dat voor mijn gevoel niet meer veranderen. En dat wordt beklemmend. Dus ik ben daarmee opgehouden. Want in plaats van mij motiveren, zorgde mijn blog er juist voor dat ik stopte met schrijven.

Zo jammer. Want ik vond het zo leuk om mensen te delen wat ik schrijf. Dat bleek maar weer bij mijn tweede gedichtenbundel van het afgelopen jaar. De boekjes over 3fm, kerst en serious request vlogen de deur uit (als je er nog op wacht: hij komt eraan, ik ben je niet vergeten). Ik heb er zelfs één mogen aanbieden aan Coen, Paul en Giel in het Glazen Huis! Heerlijk om die jongens door mijn boekje te zien bladeren. Alsof ze een kindje van mij vasthielden.

Ik heb er ook één aan Eric Corton, de heilige van 3fm gegeven. Hij was meteen dolenthousiast. De glimlach en het woord ‘treffend’ uit zijn mond bleven lang hangen. 

En dat is fijn. 

Dus hoe zorg ik er nou voor dat ik mijn schrijfsels weer online zet? Wat kan ik? Waar reageren lezers goed op? Gedichtjes, verhaaltjes over leerlingen en verhaaltjes over mijn besparingen (voor de trouwe lezers: daar heb ik mijn hyves wel eens mee gevuld… :)) U vraagt wij draaien. Ik ga vaker gedichtjes posten, meer situaties met leerlingen opschrijven en… ik heb een geweldig nieuw besparingsidee: ik ga meedoen met de freefashionchallenge: 365 dagen lang niet shoppen. Het lijkt me bijzonder moeilijk, maar ik ga het toch proberen. Ik zie het als een experiment. Met mijn kledingkast en deze collectie kleren moet het toch niet nodig zijn om meer te kopen? Ik vrees dat mijn brein er anders over denkt.

Dat dus allemaal in de komende weken. Toch nog een paar goede voornemens ;-)

Nog even terug naar de containers achter het Glazen Huis in Leeuwarden. Daar waar ik terugkwam met een glimlach van oor tot oor, omdat ik net even met Coen had staan praten. Over donkere kamers en Carpetland. 

In die container zag ik Roosmarijn. Ik was Eric Corton, moet ik eerlijk toegeven, alweer vergeten. Maar Roosmarijn had een boekje van Eric gekregen. Met gedichtjes. Van mij. 

En ze lachte: ‘Heb ik gelezen, erg goed gedaan. Ik vond vooral die van Giel erg mooi. Over die zon.’

Dus. Speciaal voor Roosmarijn. En omdat Giel vanochtend weer als vanouds door mijn speakertjes klonk om 6:30. Een gedichtje.

sunriser

6:28

giel zorgt ervoor

dat muziek binnenkomt

een liedje overkomt

 een plaat wordt uitgesproken

een artiest

vertelt zijn verhaal

achter het liedje

en zingt een liedje

van een ander

en een jongen

doet het verhaal

van een reddingsactie

van een hondje

van een oude mevrouw

in het water

giel zorgt ervoor

dat emotie gespeeld wordt

in een bijzondere rol

dat de zon een acteur wordt

en de hemel het decor

giel zorgt ervoor

dat de zon opkomt