Na een prachtige dag in Amsterdam (leve de koning), moet ik alsnog wel woord houden en wat posten voor vandaag. Weer lastig. Ik had beloofd de scene van zondag te posten, maar die is echt nog niet af. Niet publiceerbaar 'af'. En daarnaast heb ik misschien mensen aan het denken gezet met die vrouw die ineens een jongen had doodgereden. De volgende, kleine, scene komt nadat Anne de jongens voor het eerst over Joshua heeft verteld. Dat maakt misschien het een en ander duidelijk. Morgen meer tijd. Voor een echt verse scene...
'...Haar leugen was niet geheel en al naast de
waarheid. De jongen die ze had doodgereden heette inderdaad Joshua. Hij was
zestien en pizzabezorger, op weg naar zijn eerste adres die middag. Ze had in
de afgelopen maanden dag in dag uit door haar hoofd laten gaan wat Joshua die
dag allemaal gedaan had en waarom hij niet bij één enkele activiteit een minuut
getreuzeld had. Ze had zoveel mogelijke scenario’s de revue laten passeren dat
ze het gevoel had er geen één nieuwe meer bij te kunnen bedenken. Vanaf toen
was ze de rest van Joshua's leven in gaan vullen. Hij zou een zusje hebben gehad,
slechts één jaar jonger en een vader die hem af en toe iets te hard aanpakte.
Hij zat in een typische 4mavo-klas waar sommige leerlingen heel hard werkten om
hogerop te komen en het grootste deel, waaronder hij, zijn tijd uitzat. Hij
rookte, pas sinds een half jaar, uitzonderlijk laat voor een mavo-leerling. En
hij was gelukkig in het bezit van een Playstation en een Iphone. Maar dat kwam
dan ook vooral door het geld dat hij verdiende met het rondbrengen van warme
maaltijden. Dat was ook nog een aantal keren door haar hoofd geschoten. Waarom
die mensen, die woonden op het eerste adres waar Joshua die middag moest zijn, waarom die niet gewoon gekookt hadden. Waarom moesten ze zo nodig die dag
de typische huisspoedende Nederlander uit gaan hangen en niet zelf die pannen
op het vuur zetten of desnoods, als dat al te veel moeite was, een pizza
bolognese, huismerk Albert Heijn, van één euro nogwat in de oven mikken om zo
toch nog het gevoel te hebben de maag te vullen met een voedzaam stuk deeg.
Nee. Deze mensen hadden natuurlijk de pizzeria opgebeld en gevraagd of er een
bezorger langs kon komen. Waarschijnlijk er nog bij gezegd, dat het snel moest,
zodat Joshua opgejaagd zijn Yamaha opsprong en alle verkeersregels omzeilde. Het
zou hem een mooie fooi op kunnen leveren. Waarom had Joshua eigenlijk, behalve
een minuutje treuzelen die dag bij één andere activiteit, niet beter gekeken
wat de verkeersregels waren op de die bewuste rotonde of opgelet of er
toevallig een donkergroene Opel Corsa de bocht iets te snel nam. Het was
zinloos. Er was geen redeneren aan. Joshua reed op een bepaalde plek, op een
bepaald tijdstip op die bewuste rotonde. En zij had op precies diezelfde plek,
op precies diezelfde tijd haar groene Corsa niet onder controle. Helm of geen
helm, dit was te voorkomen geweest. Maar dat was niet gebeurd...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten